راه رفتن در خواب کودکان و علت آن

اختلال خوابگردی با رفتار پیچیده ای مانند راه رفتن در هنگام خواب مشخص می شود. صحبت‌های بی‌معنی ممکن است گاهی اوقات با این موضوع همراه باشد. این نوع از اختلال معمولاً در اواسط کودکی و نوجوانی رخ می دهد اما می تواند تا بزرگسالی نیز ادامه یابد. به نظر می رسد در عوامل ایجاد این اختلال  یک گرایش ژنتیکی وجود دارد. با ما در این مقاله همراه باشید تا به بررسی دلیل راه رفتن در خواب و درمان آن بپردازیم.

اختلال خوابگردی چیست؟

راه رفتن در خواب در کودکان و بزرگسالان که خواب‌گردی نیز نامیده می‌شود، نوعی اختلال خواب است که به نام پاراسومنیا شناخته می‌شود. این اختلال، رفتارها و فعالیت‌هایی هستند که در طول خواب و معمولاً در چند ساعت اول خواب عمیق اتفاق می‌افتد و اغلب شامل چیزی فراتر از پیاده‌روی می‌شود. در اختلال خوابگردی فرد ممکن است فعالیت های معمولی مانند راه رفتن و… را انجام دهد که به احتمال زیاد آنها این اعمال را به خاطر نمی آورند.

این اختلال خواب به خصوص در کودکان شایع است و حدود 4 درصد از جمعیت را تحت تاثیر قرار می دهد.

مرحله 1، 2 و 3 به عنوان خواب حرکت غیرسریع چشم (NREM) توصیف می شود. خواب با حرکت سریع چشم (REM) آخرین چرخه ای است که معمولاً با رویا دیدن همراه است. چهار تا پنج چرخه کامل خواب در هر شب وجود دارد که هر چرخه شامل هر سه مرحله و REM است.

اختلال خوابگردی و راه رفتن در خواب معمولاً در چرخه اول یا دوم در مرحله 3 رخ می دهد و معمولاً در هنگام چرت زدن دیده نمی شود. در هنگام راه رفتن در خواب فرد آگاه نیست و هیچ خاطره ای از رفتار خود ندارد.

علائم و نشانه های راه رفتن در خواب

نشانه های خوابگردی و راه رفتن در خواب از پیاده روی آرام گرفته تا دویدن آشفته، متغیر است. در زمان راه رفتن در خواب،  چشم ها با ظاهر خیره و شیشه ای باز هستند. 

اگر سوالی از شخص در این زمان پرسیده شود، در هنگام پرسش، پاسخ ها ساده و کند هستند. لازم به ذکر است که  اگر فرد بدون بیدار شدن به رختخواب برگردد، معمولاً این رویداد را به خاطر نمی آورد.

علت ابتلا به اختلال خوابگردی

کارشناسان بهداشت به طور کامل علت راه رفتن در خواب را درک نمی کنند. بیشتر کودکان این مشکل را بیشتر می کنند و به ندرت در بزرگسالی به این بیماری مبتلا می شوند. هنگامی که اختلال راه رفتن در خواب در بزرگسالی شروع می شود، احتمالاً یک بیماری پزشکی دیگر علت آن است.

به طور کلی عواملی که خطر راه رفتن در خواب را افزایش می دهند عبارتند از:

• استفاده از الکل
• تب
• استرس
• اختلال در برنامه خواب مانند سفرهای شبانه،
• داروها، مانند داروهای آرام بخش،
• اختلالات خواب، مانند آپنه خواب
• سابقه خانوادگی

ژنتیکی

در دوقلوهای همسان بیشتر اتفاق می افتد. اگر یکی از بستگان درجه یک سابقه راه رفتن در خواب داشته باشد، خطر ده برابر بیشتر است.

محیطی

عوامل زیر می توانند راه رفتن در خواب را تحریک کنند:

• کم خوابی
• برنامه خواب آشفته
• تب
• فشار
• کمبود منیزیم

• مسمومیت با الکل
• داروهای آرام بخش/ خواب آور
• محرک ها
• آنتی هیستامین ها
• بارداری و قاعدگی

شرایط پزشکی

• آریتمی ها
• تب
• رفلاکس معده به مری
• آسم شبانه

• تشنج های شبانه

• آپنه انسدادی خواب
• اختلالات خلقی

تشخیص اختلال راه رفتن در خواب

معمولاً هیچ آزمایشی برای تشخیصلازم نیست، اما ممکن است یک ارزیابی پزشکی برای رد علل پزشکی راه رفتن در خواب و یک ارزیابی روانشناختی برای حذف استرس یا اضطراب بیش از حد به عنوان علت انجام شود.

اگر علل ایجد این اختلال هنوز مشخص نباشد، ممکن است آزمایش خواب انجام شود.

درمان اختلال خوابگردی

گزینه های درمانی زیر را می توان برای یک فرد مبتلا به اختلال راه رفتن در خواب انجام داد:

اقدامات عمومی

• هر شب در ساعت مشخصی به رختخواب بروید
• به خواب کافی برسید
• از چرت زدن خودداری کنید
• از استرس، خستگی و کم خوابی خودداری کنید
• تمرینات متوسط ​​یا تمدد اعصاب
• قبل از خواب از خوردن هر نوع محرکی اجتناب کنید

• محیط باید از اشیاء مضر یا تیز در امان باشد
• در طبقه همکف بخوابید و از تخت های دوطبقه خودداری کنید
• پنجره ها و درها را قفل کنید
• موانع موجود در اتاق را بردارید
• پنجره های شیشه ای را با پرده های سنگین بپوشانید
• روی اتاق خواب و پنجره ها زنگ هشدار قرار دهید

درمان پزشکی

علت زمینه ای باید درمان شود، به عنوان مثال، رفلاکس معده، آپنه انسدادی خواب، تشنج و سایر علل ذکر شده. داروها ممکن است در شرایط زیر ضروری باشند:

• احتمال مصدومیت واقعی است
• ادامه رفتارها باعث ایجاد اختلال قابل توجه در خانواده یا خواب آلودگی بیش از حد در طول روز می شود
• سایر اقدامات ناکافی بوده است
• نشان داده شده است که بنزودیازپین ها برای سه تا شش هفته مفید هستند و سپس بدون عود علائم قطع می شوند، اما گاهی اوقات دفعات آن می تواند برای مدت کوتاهی پس از قطع دارو افزایش یابد.

کلام آخر

اگر با اختلال خوابگردی زندگی می کنید، سعی کنید با برداشتن موانع، نصب دروازه، پله ها یا قفل کردن درها و پنجره ها، خود را از در معرض خطر قرار گرفتن هنگام خوابگردی ایمن نگه دارید.

اگر کسی از خانواده دچار این اختلال است سعی کنید خوابگرد را به رختخواب برگردانید.

همچنین ایجاد عادات خواب خوب می تواند به جلوگیری از اپیزودهای راه رفتن در خواب کمک کند. به یک برنامه خواب منظم پایبند باشید، تکنیک های آرامش بخشی را قبل از خواب تمرین کنید و استرس و تحریک را کاهش دهید. برای کودکان و بزرگسالان، این امر ممکن است شامل مدیریت استرس و محدود کردن استفاده از وسایل الکترونیکی باشد.

 اگر یک بیماری زمینه ای باعث راه رفتن در خواب شده باشد، درمان آن وضعیت ممکن است این اختلال را برطرف کند.

همچچنین شما می توانید با پزشک خود در مورد مراجعه به بهترین روانپزشک صحبت کنید.