اختلال شخصیت و علائم آن

احتمالاٌ در طول عمر زندگی تان با فردی که دچار اختلال شخصیت بوده مواجه شده اید و علائمی از آن مشاهده کرده اید، اما تعدادی از انسان ها به دلیل کمبود اطلاعات و عدم آگاهی در خصوص انواع اختلالات روانی شاید ندانند فرد مقابل شان دچار چه نوع بیماری دارد. آمار ناخوشایندی از مبتلایان به این بیماری وجود دارد، جالب است بدانید که شش درصد از افراد جامعه مبتلا به بیماری های روانی که از بین این افراد حدود شصت درصد آن به این اختلال مبتلا می باشند.

به همین دلیل بر آن شده ایم در مورد چیستی و نحوه تشخیص و درمان این اختلال روانی اطلاعاتی از منابع مختلف و معتبر علمی در اختیارتان قرار دهیم.

اختلال شخصیت چیست؟

اختلال شخصیتی به طیفی از الگو های رفتاری ثابت و غیر قابل تغییر در ناهنجاری های اجتماعی گفته می شود، از آن جایی که هر فردی سبک زندگی مختص به خودش را دارد و با کمک الگو های خود می تواند به استرس و دیگر مشکلات زندگی خود مقابله کند. اما افرادی که به اختلال شخصیتی دچار هستند در برقراری روابط عاطفی با دوستان و اطرافیان و حتی اعضای خانواده خود بسیار جدی و مغموم برخورد می کنند. عمدتاٌ آن دست از رفتار های هنجار شکن که در سنین کم و همان دوران نوجوانی نمایان می شود و در بسیاری از موارد تا بزرگسالی هم تغییری نمی کند. نکته جالب توجه این است که افراد مبتلا به این اختلال، متوجه رفتارهای نامناسب خود نمی باشند و اطرافیان خود را به شدت رنج می دهند. اختلالات شخصیتی انواع مختلفی دارند که در دسته بندی های مشخصی قرار گرفته اند.

علائم اختلال شخصیتی کدام اند؟

همانطور که می دانید افرادی که به انواع بیماری های روانی مبتلا هستند. از علائم شایع و خصوصیات مشترک هر نوع اختلال شخصیتی عصبانیت و افسردگی می باشد. این نشانه ها هم از هفته ها تا حتی شاید سال ها به صورت یکسان پایدار باشند و فرد هیچ تمایلی برای درمان نداشته باشد.

برخی از علامت های افراد مبتلا به اختلال شخصیتی عبارت است از:

چه عواملی در ابتلا به اختلال شخصیتی دخیل هستند؟

متخصصین این حوزه درمانی با تلاش های بی وقفه شان در تحقیق و پژوهش در این باره به این نتیجه دست یافته اند ممکن است علت بروز چنین بیماری ژنتیک و وراثت، تغییرات هورمونی شدید و آسیب های اجتماعی یا خانوادگی باشد.

اختلال شخصیت چگونه تشخیص داده می شود؟

معمولاٌ این گونه افراد تمایلی به درمان شدن ندارند، اما در صورت مراجعه به روانپزشک با بررسی سوابق پزشکی و خانوادگی بیمار، پرسیدن سوالاتی در مورد افکار وی و رفتارهای ناهنجار آن هر گونه اختلال شخصیتی را می تواند تشخیص دهد. روانپزشک با تجربه و خبره با دقت بسیار در واکنش های بیماران مبتلا به این نوع از اختلال می توانند به راحتی متوجه شوند و حتی افراد مبتلا به این اختلال بیش از سایر بیماری های روانی در معرض بیماری های فیزیکی و اعتیاد قرار دارند.

چگونگی روند درمان افراد مبتلا به اختلال شخصیتی

جلسات روان درمانی برای افراد مبتلا به اختلال شخصیت در ابتدا با تجویز داروهای کاهش استرس و اضطراب شروع می شود و بعد طی مراحلی با تاثیرات داروها، روانپزشک سری جدید از درمان ها را برای درمانجو اعمال می کند. با تکنیک مواجهه به صورتی که مدام تاثیرات منفی و ناخوشایند رفتاری این افراد را به روی می آورد می تواند روند درمانی را بهبود بخشد.

ذکر یک نکته الزامیست: تعداد جلسات روان درمانی بنا به شرایط و زمان مراجعه و تشخیص اختلال فرد متفاوت است.

اختلال چند شخصیتی

اختلالات شخصیت متعدد و متنوع هستند و هر کدام از آن ها زمینه ساز بروز علائم و نشانه هایی می شوند که با توجه به علائم و نشانه های آن ها می توان نوع اختلال را تشخیص داده و به درمان پرداخت.

اما در این نوشتار بحث اصلی ما اختلال چند شخصیتی و یا شخصیت تجزیه ای می باشد که آمار قابل توجهی از افراد در سراسر جهان بدان مبتلا می باشند.

همانطور که از نام این اختلال بر می آید اختلال چند شخصیتی بدین شکل است که فرد جدای از یک هویت اصلی که دارد شخصیت های مختلفی را داراست و در کنار هویت اصلی این شخصیت های اضافی می توانند در رفتار و یا افکار فرد مبتلا به این اختلال اثر بگذارند.

هنوز هم فرآیند شکل گیری شخصیت های مختلف و گاها متضاد در وجود یک آدم غیر قابل توضیح است و نمی توان به طور دقیق این فرآیند را توصیف کرد. اما به هر روی تحلیلی که در این زمینه ارائه می شود این است که افراد به جهت این که در دوره های مختلف زندگی شان در شرایط خاصی قرار می گیرند و فشارهای روانی را متحمل می شوند گاها برای این که تحمل این فشار ها امکان پذیر شود به طور ناخودآگاه به انکار شرایط می پردازند و با توسل به شخصیت های دیگر شرایط را برای خودشان تغییر می دهند.

همین امر سبب می شود که افراد در شرایط مختلف همان رفتار ها و افکاری را بکار گیرند که می تواند از فشار روانی شرایط پیش آمده کم کند. از این رو به مرور زمان افراد دارای شخصیت های مختلفی می شوند.

چه عواملی موجب اختلال چند شخصیتی می شود؟

واقعیت این است که علل و عوامل مختلفی در بروز این عارضه تاثیر گذار خواهد بود که به صورت مجموعه ای از عوامل نقش دارند.

از جمله مهم ترین این عوامل:

• آسیب های روحی و روانی که در دوران کودکی رخ داده است. به این آسیب ها تروماهای روانی نیز گفته می شود.
• در مواردی گفته می شود که تجاوزات جنسی نیز می تواند در بروز این عارضه نقش داشته باشد.

اختلال چند شخصیتی چه علائمی دارد؟

برای تشخیص این اختلال قطعا متخصصین این حوزه یعنی روان شناسان و روان درمان گران می توانند به طور دقیق عمل کنند، اما علائم مبتلایان به اختلال چند شخصیتی می تواند بروز شخصیت های مختلف باشد که در رفتار، افکار و گفتار متجلی می شود.

در واقع یک نوع تضاد و عدم هماهنگی که در بین رفتارها و گفتارهای شخص وجود دارد از وجود اختلالی خبر می دهد که در اغلب موارد اختلال چند شخصیتی می باشد. این افراد فراموشی های بلند مدت و کوتاه مدت قابل توجهی دارند که کاملا غیر طبیعی است.

درمان قطعی اختلال چند شخصیتی

یکی از مهم ترین مسائلی که در زمینه اختلال چند شخصیتی وجود دارد این است که اختلال چند شخصیتی درمانی قطعی و همیشگی ندارد از این رو مهم ترین اقدامی که در این زمینه می توان انجام داد کنترل و کاهش علائم اختلال چند شخصیتی می باشد.

از این رو در خصوص روش های درمانی اثر گذار برای درمان اختلال چند شخصیتی می توان به روان درمانی، هیپنوتیزم و نیز صحبت درمانی اشاره کرد.

روان درمان گران در روان درمانی و هیپنوتیزم تلاش می کنند که علت اصلی این اختلال را ریشه یابی کرده و با انجام تکنیک های خاص درمانی به کاهش تاثیر آسیب های روانی کمک کنند. در نتیجه علائم و نشانه های این اختلال به کمترین میزان ممکن خواهد رسید.

کلام آخر

مهم ترین نکته ای که باید در نظر داشته باشید این است که درمان اختلالات شخصیتی به میزانی که در سنین پایین تر و نیز سریع تر انجام  شود میزان موفقیت روند درمان افزایش خواهد داشت و مشکلات ناشی از این اختلالات برطرف خواهد شد.

از این رو بهتر است که در صورتی که با علائم و نشانه های این بیماری و اختلال در نزدیکان خود روبرو شدید در اولین فرصت به بهترین روانپزشک و روان درمان گران مراجعه کرده و اقدامات لازم درمانی را انجام دهید.

توصیه ای برای همه ی افرادی که به غلط فکر می کنند که استفاده داروهای برای آرامش و درمان بیماری های روانی ناخوشایند و پرعوارض است، در صورتی که اصلا این طور نیست داروهای تجویزی صرفاٌ روند درمانی را تسریع می بخشند و به عنوان کمک درمان مورد استفقاده قرار می گیرد و در مورد عوارض و خطرات آن هم جای هیچ نگرانی وجود ندارد عوارض آن بیش از رشد اختلالات روانی نیست.